مثال: همه دانش آموزانِ پرتلاش مدرسه فرزانگان یاسوج به مراحلِ بالای علمی رسیدند.

- گروه اسمی از یک اسم به عنوان هسته ساخته می شود که می تواند یک یا چند وابسته بگیرد. وجود هسته اجباری و وجود وابسته اختیاری است.

- گروه اسمی از دو بخش اساسی تشکیل شده است: هسته و وابسته (وابسته ها)

هسته مهم ترین واژه یک گروه اسمی است و در گروه اسمی «همه دانش آموزان مدرسه فرزانگان یاسوج» هسته «دانش آموزان» است. 

در گروه اسمی «مراحل بالای علمی»، «مراحل» هسته واقع شده است.

* قبل از واژه هسته، کسره ( __ِ ) نمی آید، یعنی واژه هایی که بعد از کسره می آیند وابسته هستند. 

* هسته، همان اسم است.

*** اسم چهار ویژگی دارد:

1- جمع بسته می شود: زنان، دانش آموزان

2- نکره می شوند: زنی، دانش آموزی

3- وابسته می گیرند: این چند زنِ دانا

4- نقش می گیرند: زن را دیدم. (زن، مفعول) 

* وابسته ها پیش یا پس از اسم (هسته) قرار می گیرند. از این رو وابسته ها به دو گروه تقسیم می شوند:

1- وابسته های پیشین 2- وابسته های پسین

*** وابسته های پیشین، پیش از اسم می آیند و آن را با مفاهیمی چون «اشاره، شمارش، پرسش، تعجب و مبهم» وصف می کنند.

1- صفت اشاره: صفتی است که موصوف را به اشاره بیان می کند.

مانند: «این، آن، همین، همان، چنان، چنین و ...» 

چند نمونه:

این شخص، آن گل

«بپوشید درع و بیامد چو شیر                همان باره کوه پیکر به زیر»      «فردوسی»

«نظر کردن به درویشان منافی بزرگی نیست         سلیمان با چنان حشمت نظرها بود با مورش»     «حافظ»

* این و آن وقتی که به صورت وصفی به کار می روند، جمع بسته نمی شوند و موصوف آن ها را جمع می آورند: این کتاب ها، آن خانه ها. ولی وقتی که ضمیرند به صورت آنان، اینان، آن ها جمع بسته می شوند. 

2- صفت پرسشی، از نوع یا مقدار یا چگونگی موصوف پرسش می کند.

اگر واژه های (کدام، کدامین، چند، چگونه، چه طور، چه مقدار، چه، هیچ) قبل از اسم بیایند، صفت پرسشی هستند. مانند: شما کدام روز به دنیا آمده اید؟ (کدام= صفت پرسشی، روز= هسته)

گاهی صفت پرسشی از چند به اضافه -ُم و -ُمین ساخته می شود. مانند: نفر چندم ، چندمین دوره

* چندم بعد از اسم می آید.* 

3- صفت تعجبی: اگر قبل از اسم، کلمه های «چه» و «چه قدر» و «عجب» قرار گیرند و مفهوم تعجب و احساس و عاطفه گوینده را درباره اسم، بیان کند، صفت تعجبی است.

مانند: عجب صبری در کارها دارید! (عجب: صفت تعجبی، صبر: اسم)

* واژه «چه» اگر مفهوم تعجب را برساند صفت تعجب و اگر مفهوم پرسش را بدهد صفت پرسشی می باشد.

4- صفت شمارشی: آن است که شماره یا مقدار یا ترتیب موصوف را بیان کند و بر چهار نوع است:

الف) صفت شمارشی اصلی: همان عددها هستند که شماره اسم خود را بیان می کنند. نه مرکب اند و نه پسوند دارند. مانند: (یک، دو، سه، ... پانزده) 

مثال: پنج مداد خریدم.

* گاهی عددهای «صد و هزار» برای بیان فراوانی با «ها» جمع بسته می شوند.

مانند: صدها نفر در آزمون تیزهوشان شرکت کردند.

ب) صفت شمارشی ترتیبی: آن است که ترتیب موصوف را برساند و بر دو نوع است:

1- ترتیبی نوع اول که با پسوند (-ُ مین) ساخته می شود و قبل از اسم (هسته) می آید، مانند:

پانزدهمین دوره بازی ها، برگزار می شود. (پانزدهمین: صفت شمارشی ترتیبی، دوره: هسته)

* واژه های (نخستین، اولین و آخرین) صفت شمارشی ترتیبی نوع اول هستند.

2- ترتیبی نوع دوم که با پسوند (-ُم) ساخته می شود و بعد از اسم (موصوف) قرار می گیرد، مانند:

(یکم، دوم، چهارم، ... هزارم)

* صفت شمارشی نوع دوم، وابسته پسین به حساب می آید.

مثال: روز چهارم محاکمه، کلاس پنجم

3- صفت شمارشی کسری، آن است که مقداری از موصوف را به صورت کسری بیان کند: (سه چهارم، پانزده صدم، هفت دهم)

4- صفت شمارشی توزیعی آن است که موصوف را به بخش های برابر تقسیم کند و آن از تکرار صفت شمارشی اصلی به دست می آید.

مانند: (یک یک، دو دو، پنج پنج، ده ده، گاهی نیز به صورت یک به یک یا دو بدو)

مثال: شاگردان دو بدو ایستادند.

5- صفت مبهم: صفتی است که قبل از اسم می آید و نوع و چگونگی و شمار و مقدار اسم را به طور نامعین نشان می دهد. مانند: (هر، همه،  دیگر، فلان، بهمان، برخی، بعضی، بعض، بسیاری، خیلی، پاره ای، کمی، اندکی، چند، چندین، چندان، اند)

مانند: «هر شبنمی در این ره، صد بحر آتشین است.»  (هر: صفت مبهم، شبنم: هسته)

- «هیچ دانا، هیچ عاقل این کند؟                       با کلوخ و سنگ خشم و کین کند؟»     «مولوی»

- «از در خویشم مران کاین نه طریق وفاست    در همه شهری غریب و در همه ملکی گداست.»  «سعدی»

*** به جز «هر» که همیشه صفت مبهم است بقیه صفت های مبهم بدون اسم، هم می آیند که در این صورت، ضمیر مبهم هستند نه صفت مبهم.

مانند: - بعضی از تلاش، خسته نمی شوند. (ضمیر مبهم)              - بعضی مردم  (صفت مبهم)

*** کلمه (چند) اگر مفهوم پرسشی داشته باشد و قبل از اسم بیاید، صفت پرسشی است؛ در صورتی که مفهوم شمار و مقدار نامعین بدهد، صفت مبهم است. مانند:

 - شما چند کتاب را مطالعه کرده اید؟  (صفت پرسشی)

- من از کتاب فروشی، چند کتاب تاریخی خریدم.  (صفت مبهم)

*** اگر وابسته های پیشین (اشاره، پرسشی، تعجبی، شمارشی و مبهم) تنها به کار روند، دیگر صفت نیستند، بلکه ضمیر به شمار می آیند و هسته گروه اسمی می باشند. مانند:

- آن را به من بده. (ضمیر، هسته گروه اسمی و نقش مفعولی)

- آن لیوان را به من بده. (آن: صفت اشاره، لیوان: اسم)